cerkak " salah tampa"

SALAH TAMPA

Wiwit sepisan ketemu nalikane upacara pembukaan kursus komputer sesasi kepungkur aku kesengsem karo salah sijine pasarta diklat kang jenenge Fitria Puspita, semono uga Fitri sajake ya kesengsem karo aku, katitik saben ketemu ana ruang praktek Fitri tansah mbudidaya piye supaya bisa cedhak aku kanthi cara ethok-ethok takon senajan sejatine wis ngerti. Sawijining dina Fitri kandha ngomong, “Pak mbok bapak main kerumah kalau pas libur tidak ada praktek.

“Lha mbak Fitri kose nyang endi? pitakonku

“Dhateng Kanoman kilen Perumahan AURI Blok O, sakilen pom bensin wonten margi ngaler.”

“Yah kapan-kapanlah.”

“Kok yah kapan-kapanlah sing pasthi ngoten lho pak, nek Bapak kalih kondur rak saget mampir tenggene Fitri ta pak, tenan lho pak kula tunggu pokoke.”

“Lho, lho …, kok njiwit barang, iki jenenge murid nranyak.”

“Yo ben, jeneh Bapak nganyelke, kula tengga lho pak Setu sonten, napa Minggu injing.”

“Ya insya Allah Minggu esuk,” wangsulanku sejatine aku bingung, nalika aku mbukak database pasarta diklat, Fitria Puspita kuwi jebule anake Hartini, pacarku biyen ana SMA dhek 20 taun kepungkur, dadi tak anggep kaya anakku dhewe, nanging tanggapane Fitri beda dikira aku tresna asmara, ning bab iki tetep tak enggo wadi.

Dina Minggu esuk watara jam setengah pitu aku sida tekan kos-kosane Fitri, terus mencet bel kang anak tembok, let sedhela ana wong wadon setengah tuwa metu mbukake lawang, punapa mriki leres dalemipun Bu Atun, pitakonku marang wong mau.

“Inggih leres kula piyambak,” wangsulane wong mau

“Punapa mbak Fitri wonten.”

“Wonten pak, ning taksih tilem,” wangsulane Bu Atun

“Sinten Bu tamunipun,” saka njero keprungu swarane Fitri

“Tamune nggoleki mbak Fitri,” wangsulane Bu Atun

“Mangga lenggah rumiyin pak, Bapak sinten nggih,” pitakone wong wadon mau marang pak Nono.

“Kula Nono bu, guru pembimbing praktekipun mbak Fitri, nyuwun sewu lho bu.”

“Mangga, mangga lenggah pak Nono pun tengga sekedhap Fitri nembe adus.”

“Nggih matur nuwun,” Aku lungguh kursi ing ruang tamu, sing khusus kanggo nampa tamu bocah-bocah sing padha kos ana omahe bu Atun mau.

Nganti meh rongpuluh menit Fitri durung metu-metu, Fitri kok suwe banget ta olehe adus, batinku wis meh rong puluh menit, ora let suwe jedhul Fitri metu karo mesem sajak kelegan atine, lan nggawa baki isi wedang lan nyamikan, Fitri nganggo clana ireng kaose rupane ungu, ketok ayu kata presenter TV.

“Mangga diunjuk pak, mumpung taksih panas, nyuwun sewu nggih menawi Bapak nengga dangu,” njur lungguh njenjeri aku.

“Ya ora apa-apa,” wangsulanku cekak, aku njur kandha karo Fitri.

“Aku ki jane bingung lho Fit ngadhepi kowe ki, karempu ki piye ngono lho, kon saben-saben ngoyak-ngoyak aku, kok kon mrene?”

“Whalah bapak ki nambuh, ethok-ethok ra ngerti, ningali solah tingkah kula, napa Bapak boten kraos napa pak?”

“Ya aku ngerti karepmu, kowe rak tresna karo Bapak ta?”

Krungu omonganku Fitri tumungkul isin, banjur kandha;

“Fitri niku nembe patah hati pak, enem wulan kepengker calone Fitri, ninggalke Fitri dados manten kalih wanita sanes pak, larene niku persis Bapak, pramila pak menawi Bapak kersa dados gentose nggih pak, nyuwun sewu lho pak nek Fitri cah wedok ngethek, jeneh bapak sayang sanget nek kalih Fitri.”

“Haiyah isa wae kowe Fit, apa wis kok pikir sing jero, aku ki rupaku elek, kamangka Fitri ayu, mengko nek mlaku bareng apa Fitri ora isin, malah mbok menawa ana sing komentar kae pacare apa kacunge. Lan aku ki sejatine wis duwe bojo lan duwe anak, anaku sing mbarep padha umure Fitri.”

Fitri mung meneng dhingkluk ngrungokake omonganku, bareng wis rampung dheweke mesem, njur ganti omong.

“Ning kula sampun kadhung tresna dhumateng Bapak, kados pundi kemawon kula tetep tresna kaliyan Bapak lan kula boten badhe kesupen dhumateng Bapak. Fitri remen pak, Bapak sampun nelakaken katresnanipun dhateng Fitri. Wah menika unjukanipun pak kok njur dienengke wae.”

“Iki kok umik-umiki aji pengasihan ya Fit.”

“Oooo …, nggih pak kersane bapak lengket kalih kula,” kandha mengkono Fitri karo njiwit pupune pak Nono.

“We lha njiwit ta, awas tak bales mengko.”

“Silahkan mangga, pilih sing pundi,” karo nyedhake pupune.

“Wis-wis mengko nek priksa Bu Atun di semprit, tak ombene wedange bismillaahir rohmaanir rohiim.”

“Nganu Fit, kowe arep bali nyang Pare kapan?”

“Mbenjing Setu ngajeng pak, wonten napa ta pak kok Bapak mundhut priksa kapan kula badhe wangsul teng Pare?, bapak ngedheg-edhegi.”

“Iya pancen aku arep gawe kejutan, aku kepengin ketemu Ibu lan Bapake Fitri, yen Fitri suk Setu bali, aku dina Minggu awan arep nyang omahmu Fit, tenan iki aku ora ngapusi.”

“Hah! …, saestu pak, ajeng matur Bapak kalih Ibu napa pak?, badan kula mrinding sedaya pak.”

“Yoh aku arep matur Ibu lan Bapakmu.”

“Hah …!!, saestu pak?”

“Tenan ora ngapusi aku.”

“Iiiih … bapak, mak seerr raose manah kula Fitri remen sanget pak.”

“Mbaleni bab anggonmu arep bali nyang Pare mau aja lali nek wis tekan ngomah matur karo Ibu lan Bapak yen aku arep dolan nyang Pare, matura yen pak Nono pembimbing praktek komputer arep tindak neng Pare kepengin ketemu Ibu lan Bapak.”

“Nggih pak, ning saestu lho pak, mboten ngapusi.”

“Ora-ora nek aku ngapusi.”

Dina Setu esuk Fitri sida bali nyang Pare, baline nyang Pare kanthi numpak travel, mangkat saka Yogya kira-kira jam 09.00 dadi tekan Pare kira-kira jam 14.00, saksiwe ngaso Fitri matur marang Ibu lan Bapake menawa Pak Nono guru pembimbinge praktikum komputer arep dolan nyang Pare kepengin ketemu bapak lan ibu;

“Ibu, Bapak Fitri badhe matur pak.”

“Arep kandha apa?” pitakone Ibune.

“Nganu pembimbingipun praktek komputer Fitri mbenjing enjing badhe tindak mriki kepengin pinanggih Bapak lan Ibu, kula boten mangertos keperluanipun, nanging satunggal wekdal pak Nono nate ngendikan bilih pak Nono menika asli saking Mediun, dados sami kalihan ibu lan bapak.”

“Ooo …, ngono ta, ya wis ora apa-apa, mbokmenawa pak Nono mau kenal karo ibu utawa bapak.”

Dina Minggu awan kira-kira jam 10.30 Fitri wis lungguh ana teras nunggu tekaku, ora nganti seprapat jam olehe nunggu, Toyota Avansa cet ireng kleser-kleser mlebu ing plataran omahe, weruh mobilku wis mlebu nyang plataran omahe, Fitri banjur mlayu mlebu karo undang-undang ibune;

“Ibuk, ibuk Pak Nono sampun rawuh buk, ibuk mawon nggih sing manggihi pak Nono kula isin buk.”

“Lho piye ta pak Nono kuwi rak gurumu ta, kok ndadak isin-isinan, iki mesthi ana apa-apa.”

“Nggih pokoke kula isin bu, kula tak ndhelik teng kamar nggih bu, ibu mawon sing manggihi pak Nono, mangga bu.”

“Ooooo … Pancen bocah ra genah, ya wis tak temonane,” kaya ngapa kagete ibune Fitri nalika weruh gurune pembimbing komputer Fitri, nganti jantunge kaya arep copot, jebule sing diarani Pak Nono mau Mas Hardjono tilas pacare Bu Hartini ya ibune Fitri dhek 21 taun kepungkur. Nalika ketemu adu arep Pak Nono mesem karo uluk salam;

“Assalamu’alaikum.”

“Walaukum salam,” wangsulane ibune Fitri.

“Pangling ya dhik karo aku,” kandha mengkono karo ngulungke tangane ngajak salaman, ibune Fitri banjur ngulungke tangane, tak gegem kenceng, nganti sawetara wektu ora ana sing kumecap, kelingan dhek 21 taun kepungkur nalikane mlaku-mlaku nyang tlaga Sarangan.

“Aku mbesuk kepengin anakku sing sepisan wadon sing ayune padha ibune,” mengkono kandhane Pak Harjono nalika 21 taun kepungkur.

“Tekaku mrene aku kepengin mbukteke yen anakmu ya anakku, senajan awake dhewe ora sida urip bebrayan,” mengkono kandhaku sawise sawetara padha ngeling-ngeling jaman semana.

Krungu tembungku mripate ibune Fitri kembeng-kembeng kebak luh nganti dlewer ing pipine.

“Aku ngerti yen Fitri kuwi anakmu amarga aku mbukak database pasarta kursus kang ana komputer,” mengkono kandhaku. Ibune Fitri unjal ambegan karo ngelapi eluhe kang dhlewer ana pipine.

“Aku ngrengkuh Fitri kaya anakku dhewe, dene sliramu tak anggep adhiku semono uga bapake Fitri wis tak anggep sedulurku lanang awit wis ngrengkuh sliramu, tekaku mrene amarga aku kuwatir Fitri salah tampa, tresnaku marang dheweke kaya dene tresnane bapak marang anak nanging Fitri penampane tresna asmara, bab iki kang nkalari aku cepet-cepet ketemu karo sliramu diajeng.”

Ibune Fitri isih durung bisa kumecap, lambene kaya dikunci rapet, bisane mung manthuk-manthuk ngiyani kandhaku.

Kabeh kandhaku marang ibune mau dirungokake Fitri saka kamar ngarep, persis ana ng ngarep jendhela dadi krungu cetha saka njeron kamar, batine Fitri;

“Wooo …, iki sing dingendikake Pak Nono bakal menehi kejutan kae, jebul Pak Nono biyen pacare ibu sadurunge ketemu bapak.”

( Kapethik saking Djaka Lodhang, Setu Legi,16 Juni 2012)